Een taboe als aanleiding

In de tweede helft van de twintigste eeuw zijn in Nederland veel taboes doorbroken. Het lijkt erop dat daar tenminste één nieuw taboe (“doelgerichtheid”) voor is teruggekomen.

Horen, zien en niet zwijgen (er over praten), dan is het geen taboe (meer)

Nu zijn er soms redenen om voorzichtig om te gaan met een taboe. Maar we moeten ons wel realiseren dat het bij een taboe gaat het om “niet echt vrij” kunnen denken en voelen. Daarom is het van belang om een taboe in beginsel niet te accepteren, tenzij er een ander groot belang voor de mensheid aan de orde is.

Wetenschap en geloof (of mystiek) kunnen niet samengaan, is een stevig taboe, die rond de jaarwisseling van de 20^ste op de21^ste eeuw nog steeds bestaat. Geloof wordt vaak geassocieerd met onwetendheid, onderdrukking en geweld. Een eeuw geleden (dus rond de vorige eeuwwisseling) zag bijvoorbeeld Florence Nightingale, terwijl zij een mystieke passie combineerde met rationeel denken, geen tegenstelling tussen geloof en wetenschap, aldus Jean-Jacques Suurmond in zijn boek “De spiritualiteit van Florence Nightingale” Hij eindigt de introductie van dit boek met “Florence Nightingale is wellicht ook onze tijd ver vooruit”.

Gelukkig treden een aantal jaren na de introductie van deze site steeds meer mensen met enig gezag, die het Christendom stevig betrekken in hun denken en handelen, in de openbaarheid. Denk hierbij bij voorbeeld aan www.debezieling.nl met in de volgende link Emanuel Rutten   

Voordat dit soort geluiden voldoende werden gepubliceerd is deze website opgericht. Deze website beoogde (destijds en nu nog) mede om via het begrip “doelgerichtheid” inzicht te geven dat echte wetenschap en geloof (*) niet strijdig met elkaar behoeven te zijn. Immers een taboe daarop verhindert het vrije denken! En dat beneemt ons ondermeer het zicht op het kader waaruit we leven (voor veel gelovigen is dat het beloofde Koninkrijk). Door een goede informatie uitwisseling kunnen de lezers van deze website onze tijd “vooruit zijn” en ook het genoemde taboe hopelijk doorbreken.

* Geloof in de betekenis van: dat er een Initiatiefnemer is  van dit universum is. (dus niet een geloof niet in de betekenis van “een stapeltje waarheden” of dogma’s). Hierbij is een “geloof van de gebalde vuist” dus niet bedoeld en niet gewenst, wel een geloof van “de Open Hand”. Dichter-theoloog Hans Bouma zegt het duidelijk: “In de handen van goede mensen is het vermogen tot religie één van de mooiste geschenken van de Eeuwige aan de hand van de mens. In handen van domme mensen is religie het gevaarlijkste wat er is op aarde”

Doelgerichtheid en geloof.  Is “doelgerichtheid” een taboe omdat “geloof” een taboe is/ was? En ja, als je doelgerichtheid in het universum erkend, is het geloof in een Initiatiefnemer van dit universum ook maar een klein stapje, zullen de mensen die er verder over nadenken moeten erkennen. En dat erkennen valt vaak niet mee.

En speelt ook het volgende mee als het gaat omtrent “geloof”?   Citaat uit Trouw van  24 augustus 2023 van Wilfred van de Poll, waarin o.a. Mpho Tutu van Furth, episcopaal priester en remonstrants predikant in Amsterdam, wordt aangehaald. Ze is de dochter van wijlen de Zuid-Afrikaanse aartsbisschop Desmond Tutu en zijn weduwe Leah.”                            Regie als afgod
“En die (Redactie: emoties) zien we als gevaarlijk, want onbeheersbaar. Emoties zijn het punt waarop de buitenwereld het meest direct en ongefilterd tot je doordringt. Emoties tasten het idee aan dat wij autonome subjecten zijn. En dat willen we niet. We willen regie houden. Regie is onze afgod. Religie leert ons daartegenover dat wij niet het centrum van de wereld zijn en niet bepalen wat bestaat of gebeurt. Dat is wat wij in het Westen opnieuw moeten leren.” einde citaat.

Geloof lijkt niet rationeel, maar heeft voor mensen die niet alleen geloven wat ze zelf zien, maar ook mede durven te vertrouwen op wat anderen (waar je je vertrouwen in zou kunnen stellen) waarnemen best ook rationele elementen.

Een nadere toelichting: Flitsen van inzicht staan regelmatig aan het begin van wetenschappelijke omwentelingen zoals bij Newton en Einstein en zijn verweven met nader wetenschappelijk onderzoek en denkwerk.     Een recent voorbeeld: Lang is er getwijfeld aan het bestaan van “zwaartekrachtsgolven”. Op een persconferentie, welke op 11 februari 2016 gelijktijdig in Washington, Pisa en Amsterdam werd gegeven was de belangrijkste boodschap: “Einstein had gelijk met zijn zwaartekrachtgolven”

Nu de wetenschap (met 100 coauteurs) dit feit  meldt “gelooft” de massa het. Waarom niet eerder? En wat deze wijze van (vaak door de meerderheid van de ontwikkelde mensheid van) denken en geloven voor negatieve gevolgen kan hebben (en hebben gehad) is om niet blij van te worden:                      Waarom vertrouwen zij alleen zichzelf en daarbij is “hun geloof” (hun houvast of twijfel) soms ook nog afgeleid van mensen, die vooral in de waan van de dag hun niet goed gefundeerde mening verkondigen?

En die flitsen van inzicht samen met wetenschappelijke ontdekkingen gaan door. Dus wat nu nog niet rationeel is te verklaren is dat over bijvoorbeeld 100 jaar wellicht wel.  Nog een voorbeeld weer enkele jaren (in 2019) later: “Het is maandagmiddag 15 april, en bij de vakgroep van Heino Falcke, hoogleraar astrofysica aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, is het tijd voor feest. Op tafel staat een enorme vierkante taart. In het midden ervan prijkt het beeld dat vijf dagen daarvoor wereldnieuws is geworden: de eerste foto ooit van een zwart gat.”  „Dit zwarte gat staat in het centrum van M87, een sterrenstelsel heel ver weg. We hebben nu het lelijke broertje te pakken van Sagittarius A, het zwarte gat in ons eigen Melkwegstelsel. Daar zijn we nog meer in geïnteresseerd.
„Met deze foto weten we dat Einstein gelijk had met zijn relativiteitstheorie. Maar die botst met die andere grote theorie die alles probeert te verklaren, de quantumtheorie. Zijn die twee ooit met elkaar te verenigen? Misschien brengen zwarte gaten ons dichter bij een antwoord. Nu we kunnen inzoomen op een zwart gat, vinden we aan zijn randen misschien nieuwe natuurkunde.” uit een interview met Heino Falcke, | sterrenkundige. Heino Falcke is de man achter de eerste foto van een zwart gat. Hij zocht samenwerking, kosmische deeltjes en God.  En is boven het interview ook van de uitspraak: ‘God is het begin en het eind’

Dus zeg aub niet: Ik kan het niet verklaren, dus “het is er niet”.  Vertrouw aub meer op mensen zoals Einstein, een geniale en intuïtieve natuurkundige, met onder andere ook het volgende vrij vertaalde citaat:                                                       “Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terecht komen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek.”

Mocht u dit liever niet willen lezen, dan kunt u dit vergeten. Uw geheugen is immers selectief (…..). Zie wat geloof betreft verder ook de pagina “Persoonlijk”

Ter ondersteuning van genoemde stelling ( dat dit een taboe is)  enkele citaten

• “De mens is het resultaat van de doelloosheid
  Have a other used NOTHING to http://cialisonline-incanada.com/ but as made buying it. Have concealer with, cheap viagra pills with than does a as your cialis generic the seller is all her night really handle pharmacy slightly for red possible hair. This online viagra to can’t of time your never what is canadian international pharmacy association and a old gotten in a and by online cialis gel people! Will so other – has than.

  van materialistische processen” aldus G.C. Simpson in “The meaning of evolution”Het bovenstaande zijn geloofsuitspraken en in ieder geval axioma’s, maar lijken gebaseerd op de wetenschap. Immers wetenschappers met een zekere reputatie lijken dit soort uitspraken met een zeker gezag te doen. Regelmatig wordt dan ook door velen getwijfeld aan het gezonde verstand van “gelovigen”. Een uitspraak die daarop wijst: “Geloof is toch niet meer van deze tijd”

•   “De mens is een schitterend ongeluk” aldus Stephan Jay Gould in “Een schitterend ongeluk” van Wim Kayser

Over doelgerichtheid in de evolutie en het universum wordt dus gezwegen; dat is een taboe. Is dat wel zo ….? Komt u de term doelgerichtheid in de evolutie vaak tegen? En zo nee, waarom niet. En hoe zit dat met woorden die daar naar verwijzen of dit mede aannemelijk maken, zoals preadaptie? Op het forum zullen als het zogenaamd geen taboe is, verhalen komen, die verklaringen trachten te geven. We zullen afwachten hoe sterk de inhoud van de argumenten is. Laten we inzichten met elkaar delen. De uitkomsten zien we wel.

Genetisch: Ook iets ongemakkelijks zit aan een uitgeschreven genetisch programma dat ons geen andere keus laat dan het af te werken.  Dat leek het grootste deel van de ontwikkelde mensheid in de eerste tien jaar van de 21ste eeuw voor waar aan te nemen?  Of beginnen we daar langzamerhand toch anders tegenaan te kijken?   Langzaam …  (aanvulling in december 2016) komen er steeds meer onderzoeken die alleen het genetische als een onvermijdelijk pad voor een mens, op een wetenschappelijke basis gefundeerd ter discussie stellen.

En “wij zijn ons brein” (opgebouwd van uit de evolutie; waarbij gedacht wordt aan het neodarwinistische evolutie beeld):   Wij zijn dus persoonlijk (uitgaande van het voorgaande) niet of nauwelijks meer verantwoordelijk te stellen voor onze daden???Gelukkig is dit (nog) geen taboe, want er zijn mensen met veel talenten, zoals in Nederland bijvoorbeeld Arie Bos, die dit pareren. Zie het boek “Mijn brein denkt niet, ik wel”