Praktijk voorbeeld(en) van hoe een overtuiging uit kan komen.
Al ver voor mijn vijftigste verjaardag was ik er van overtuigd dat ik ergens tussen mijn 55ste en 57ste levens jaar met betaald werk zou stoppen. Ik heb dat ook aan een aantal mensen om mij heen verteld. Zelfs destijds (omstreeks mijn 48ste) aan een sollicitant….!! In mijn leidinggevende baan werd ik geacht mensen te motiveren en ik vermoed dat ik dat blijkbaar zo vertelde dat het niet demotiveerde…….ook de betreffende sollicitant kwam bij “ons” werken en vertelde op mijn 68ste jaar o.a. dit verhaal.
In de tijd dat ik “jong betaald werk beëindigen” vertelde was er geen uitzicht op een financiële haalbaarheid van mijn overtuiging. Het klonk niet erg reëel, toch was ik er fundamenteel zeker van.
Ik ben, op eigen initiatief, gestopt met betaald werk toen ik 56 jaar en 2 maanden was. Het door de werkgever aangeboden alternatief (leidinggevende van 2000 medewerkers worden) vond ik niet aantrekkelijk en ik had tijdig (ook aan mijn mede directeur) gemeld dat ik vermoedelijk binnen een paar jaar mijn arbeidsrelatie zou beëindigen. Tevens waren we in een beperkt aantal jaren door het verplichte mede aandeelhouderschap van opvolgende bedrijven financieel onafhankelijk geworden.
Hoe zit dat met een voor rationele mensen onbegrijpelijke overtuiging?
Welke overtuiging dan ook
Ook ben ik al zeer lang overtuigd dat er een “niet stoffelijke” werkelijkheid is. Een Werkelijkheid waarvan onze planeet, universum en dus stoffelijke werkelijkheid een onderdeel is.
Pas na veel onderzoek vanaf 2008 was ik in staat die overtuiging (onze realiteit als onderdeel van de niet stoffelijke Werkelijkheid) voor mijzelf aannemelijk te maken. Zie o.a. deze site www.doelgerichtheid.nl
Is het een “gave” waar je mee wordt geboren of …..?
Tijdens een slaap (toen ik ziek was en op de lagere school zat) zag ik mijzelf “op afstand” op bed liggen; met de kennis van nu zou ik het een uittreding noemen.
Dit soort overtuigingen/ervaringen ga je beperkt delen met anderen; Immers veel mensen nemen afstand van je nadat je zoiets vertelt, althans zo voelt dat.
Vermoedelijk mede omdat ik zeer lang rationeel heb gewerkt en geleefd, met wel steeds een iets ontwikkeld Christelijk geloof en zo nu en dan op de ratio gebaseerde geloofstwijfels, heeft de volle erkenning van het bestaan van een (niet stoffelijke) Werkelijkheid geduurd tot ik circa 59 jaar werd.
Een volle erkenning/overtuiging van de (ook niet stoffelijke) Werkelijkheid opent de mogelijkheid van een geheel andere kijk op onze aanwezigheid op deze aardbol.