Een connectie tussen evolutie en liefde lijkt filosofisch niet gemakkelijk te leggen. Een nadere beschouwing van de evolutie vanuit de liefde, het goede.

Paralellen in de evolutie.
Carel ter Linden schrijft in zijn boek “Wat doe ik hier in Godsnaam?” in hoofdstuk I punt I, citaat “Wij lezen onze waarden en normen uitsluitend af aan het leven zelf” en vervolgt op bladzijde 30:

“Ik houd van het woord ‘ontdekken’. Er bereikt ons immers geen onmiddellijke informatie vanuit de hemel; we zijn het zelf die deze spelregels hebben moeten ontdekken. Maar wat wij in ons leven ontdekken, lag er dus in wezen al.” En verderop “Evolutie van de geest. Er is dus een ontwikkeling, een evolutie gaande van deze aarde en van alle leven daarop, er is ook een evolutie gaande van onze menselijke gevoelens en onze menselijke inzichten, een evolutie van de geest.” Even verderop staat “De meest wezenlijke grondslag is dus: het besef dat de mensheid één gezin vormt en dat ik mijn medemens niet kan treffen zonder in hem tegelijk mijzelf te benadelen. Dit besef is al heel oud en in allerlei godsdiensten en culturen op velerlei wijze geformuleerd.” Hierbij volgen enkele voorbeelden van universitair docent Freek L. Bakker:
– Boeddha; Dhammapada 5: 62: “Laat een mens boosheid overwinnen met liefde, laat hij kwaad bedwingen met goed; laat hij de hebzuchtige overwinnen met vrijgevigheid en de leugenaar met de waarheid.”
– Jezus; Matteüs 5: 44: “Heb uw vijanden lief, en bidt voor wie u vervolgen”
– Paulus, Romeinen 12: 20,21 “ Indien uw vijand honger heeft, geef hem te eten; indien hij dorst heeft, geef hem te drinken …. Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.”
Vermoedelijk zal het nog vele jaren duren, voordat bijna alle mensen handelen naar dit besef, maar er zijn gelukkig optimisten die blijven hopen, geloven en liefhebben. Wat is dit optimisme toch, dat in de mens “ingebakken” lijkt? Dat lijken mensen met lef en/of vertrouwen.

Parallel hieraan is het toch ook logisch dat het nader beschouwen van de “evolutie algemeen” evenzo vraagt om verder te kijken dan onze neus lang is; dus niet de gemakkelijke interpretatie aan de evolutie geven die ons persoonlijk vandaag uitkomt en daarbij  “gaps” in de evolutietheorie negeren, dit vraagt dus om onbevooroordeeld er naar te (durven) kijken, verder dan dat wat wij vandaag denken te weten en nu reeds denken te kunnen verklaren. Zolang onder meer pre-adaptie (ook wel genoemd ex-adaptie) in de evolutietheorie niet nader is ingevuld, is het niet verstandig en wetenschappelijk onjuist om te handelen alsof de evolutietheorie rond is. Zoals onder meer Arie Bos uitvoerig uitlegt in zijn boek “Hoe de stof de geest kreeg” is er in dit universum meer te ontdekken dan dat, zoals “doelgerichtheid”. Zie ook het tab blad “Evolutie”. Hierop te vertrouwen vraagt veel minder lef of geloof (dan genoemd in de vorige alinea), maar wel een onbevooroordeeld durven (in)zien.

Het schenken van liefde en het erkennen van een initiatiefnemer van dit universum zal ons kunnen bevrijden van het onszelf centraal stellen, haat en angst. Wij, net als al onze medemensen, zijn een onderdeel van – en mogen een bijdrage geven aan – dit universum met zijn potentie.

NB Diverse schrijvers en filosofen leggen meer verbanden tussen de evolutie en de ontwikkeling van liefde en de vrije wil. Hierboven is slechts één aanvullende benadering gekozen. Lees bijvoorbeeld ook het boek “Hoe de stof de geest kreeg”

De tekst boven een rouwkaart, vermoedelijk vanuit liefde geschreven, verwoord het leven en “de dood” als volgt: “Er is geen dood, er is alleen eeuwig leven” Wat is dat toch een prachtige benadering, om verder over na te denken.

Kunst en de zin van het bestaan.   In het dagblad Trouw  van 28 september 2022 bespreekt Sofie Messeman dit boek van  Onno Zijlstra. Hij onderzoekt de vraag naar de zin van het bestaan in samenhang met het denken over kunst. Daartoe bespreekt hij zes denkers: Kant, Hegel, Schopenhauer, Wittgenstein, Kierkegaard en Nietzsche. In de oudheid was het overzichtelijk: de wereld was doelgericht en kunst was daar de nabootsing van.

Maar de wereld is verbrokkeld, terwijl de ervaring van zin volgens Zijlstra sterk verbonden is met die van ‘eenheid’ – die is terug te vinden in de kunst. Tegelijk doet eenheid denken aan voltooiing, terwijl een mensenleven nooit voltooid is, behalve in de dood. Tot die tijd is het leven open: een openheid die eveneens zin kan verlenen aan het bestaan. Zijlstra verbindt zingeving met ‘eenheid’ en ‘openheid’, twee aspecten die hij ook terugvindt in de kunst.

Laten we niet vergeten dat de wereld enigszins is verbrokkeld, maar …….het doelgerichte zit toch echt nog in deze wereld, zoals aannemelijk wordt gemaakt op deze site en waar op deze site naar wordt verwezen als verdere onderbouwing van het doelgerichte….

In de toekomst komen op deze pagina overige onderwerpen, zoals: KUNST, FILOSOFIE EN CULTUUR in relatie tot doelgerichtheid. Hieronder een paar losse flarden om verder uit te werken.

Kwantum mechanica. Willem Schoonen in Trouw 14 oktober 2017  `En kijkend naar die wonderlijke fenomenen in de kwantum mechanica, zou het kunnen zijn dat de ontwikkeling  van de werkelijkheid en de evolutie van het leven niet wordt geregeerd door het toeval, zoals ons is geleerd, maar een richting heeft en een doel. Dit zijn geen nieuwe ideeèn, ze doen al de ronde sinds de grote Griekse filosofen en schoten wortel in het Christendom. Maar daarvoor wordt dan nu geput uit de moderne natuurkunde. …. Tweede vraag is of het überhaupt denkbaar is dat er één alomvattend paradigma wordt ontwikkeld waarin alle wetenschappen worden verenigd. Durston en Baggerman hebben dat idee verwoord in de titel van hun boek.` Link boek.

“Voor de ethiek is het doel voor de mens noodzakelijk, we weten dus dat het bestaat. Welke van deze twee dingen er nu aan de hand zijn kan ik niet met zekerheid zeggen, maar het lijkt me goed als toekomstige filosofen ‘het doel van de mens’ weer een kans zouden geven, of anders consequent zijn en niet per ongeluk toch doelen uit de aard van de mens destilleren en deze in hun theorie zetten” aldus Julia Heerink in “Kan de mens zonder doel?”

Begrippen, zoals: causaliteit Convergente evolutie is in de biologie de evolutie van dezelfde eigenschap bij verschillende, niet duidelijk verwante taxonomische groepen. Het komt voor bij taxa die dezelfde ecologische niche bezetten (roofdieren die slagtanden ontwikkelen zoals de sabeltandtijger had) of in hetzelfde soort milieu leven (bijvoorbeeld rivieroevers, de savanne of de woestijn). Deze kenmerken worden analoog genoemd. Convergentie is een homoplasie, een verschijnsel dat het onderzoek van evolutionaire verwantschap tussen taxa bemoeilijkt. Eenvoudiger uitgedrukt: diersoorten die geen familie van elkaar zijn kunnen gaandeweg toch sterk op elkaar gaan lijken omdat hun leefomgeving en de omstandigheden hetzelfde zijn. Een paar voorbeelden:

• Veel buideldieren uit Australië lijken sterk op placentale zoogdieren elders, hoewel ze zeker niet sterk verwant zijn.

• Zowel de pijlgifkikkers als de Mantella– soorten zijn giftige kikkers met felle waarschuwingskleuren, pijlgifkikkers leven in Amerika, mantellas in Afrika.
• Bidsprinkhanen hebben tot vangarmen omgebouwde voorpoten, die duidelijk naar voren geplaatst zijn. Een dergelijke lichaamsbouw is ook aan te treffen bij sommige rechtvleugeligen (Saga pedo), bij een aantal wantsen (waterstaafwants) en bij enkele netvleugeligen.
• Ichthyosaurus leek (waarschijnlijk) op een vis, maar was het niet.

• Vleermuizen en dolfijnen hebben gelijkaardige moleculaire veranderingen ondergaan die hen in staat stel aan echolocatie te doen. Ze vertonen daarenboven nog gelijkaardige convergente evolutie in hun genoom die niet betrokken is in de echolocatie.^{[1] (verkort overgenomen van wikepedia)}

determinisme

neotenie

neodarwinisme

genen

bewustzijn

preadaptie

evolutie van het leven

en filosofen, biologen etc. zoals:

Aristoteles

Arie Bos

Bronvermelding: wordt nog aan gewerkt